نام فایل : فولادهاي ميكروآلياژي

فرمت : .doc

تعداد صفحه/اسلاید : 0

حجم : 691 کیلوبایت

فصل اول ) مقدمه
تعريف
فولادهاي ميكروآلياژي از گروه فولادهاي ساختماني بشمار مي روند؛ كه عموماً به هدف ايجاد نسبت استحكام به وزن بهتر، بواسطه افزايش ايجاد شده به طرق مختلف در نقشهاي اسمي و در نتيجه كاهش مدول قطعات، توسعه يافته‌اند.
اغلب براي فولادهايي كه نسبت به فولادهاي نرم
(Mild Steels)
مستحكم‌تر و همچنين حاوي عناصر كاربيد سازي مثل نيوبيوم
(Nb)
و واناديوم
(V)
مي باشند؛ بطور همزمان ترمهاي فولادهاي ميكروآلياژي و فولادهاي كم آلياژ استحكام بالا
(High-Strength Low- Alloy Steels :HSLA)
بكار برده مي‌شود
[2
]
.
به هر ترتيب استخراج فولادهاي ميكروآلياژي مهمترين توسعه متالورژي درطي 25 سال گذشته مي‌باشد. توليد ساليانه اين فولادها كه تركيب بسيار عالي از استحكام، قابليت انعطاف پذيري (نرمي)، چقرمگي، شكل‌پذيري و جوشپذيري را مي دهد، شامل 6 ميليون تن است، كه در حدود 10 درصد فولادهاي ساختماني بازار جهاني را تشكيل مي‌دهد
[2
]
.
در اينجا به منظور آشنايي بيشتر با خانواده فولادهاي ميكروآلياژي ترمهاي مختلف فولادهاي ساختماني را بررسي مي كنيم .
فولاد نرم: فولادهايي كه شامل منگنز براي سولفورزدايي و اكسيژن‌زدايي است؛ و بداهتاً توسط عناصر ميكروآلياژي استحكام پيدا مي‌كنند؛ كه استحكام آنها بر اساس محتواي كربن است. اين فولادها داراي تركيبي شامل 0.1 تا 0.25 درصد كربن ، 0.4 تا 0.7 درصد منگنز، 0.1 تا 0.5 درصد سيليسيوم و مقدار جزئي گوگرد و فسفر مي‌باشند.
...