نام فایل : معماري تماشاخانه و شيوة اجرا در تئاتر يونان باستان 13 ص

فرمت : .doc

تعداد صفحه/اسلاید : 10

حجم : 7 مگابایت

واحد ساوه
موضوع :
معماري تماشاخانه و شيوة اجرا در تئاتر يونان باستان
نام استاد :
سركار خانم ماندانا معتمد
دانشجو :
يونس كوثري 860917350
معماري تئاتر
مكان اجراي تئايردر يونان معمولاً وابسته به حريم خدايان بود. پيش از برپاييهاي مسابقات دراماتيك مكانهايي از اين نوع فراوان بودند. محققان معتقدند فضاهاي تئاتري اوليه در سرزمين يونان چهارگوش يا مستطيل شكل بوده اند. منشأ شكل ساختمان تئاتر هرچه باشد، تئاتر يونان در سده‌ي پنجم اصولاً دايره‌اي شكل بوده است. از طرفي با آنكه تئاترهاي ديگري نيز در يونان وجود داشتند، مورخان تنها به تئاتر ديونوسوس توجه نشان داده اند چرا كه كليه‌ي نمايشنامه‌هاي موجود يوناني در آنجا اجرا شده اند.
قديميترين مشخصه‌ي تئاتر ديونوسوس وجود
اركسترا
(يا محل رقص) بود در اصل ساختمان تئاتر را احتمالاً در دامنه‌ي تپه مي‌ساختند، زيرا تماشاگران مي توانستند روي تپه‌ها بنشينند يا بايستند و نمايشهاي همسرايي را كه قديميتر از تراژدي بودند تماشا كنند. در سده‌ي ششم گاه يك تراس در پاي تپه مي ساختند و در آن يك اركستراي گرد به قطر 22 متر، در جانب محل تماشاگران قرار مي‌دادند و يك قربانگاه به نام
تيمل
در مركز اين دايره قرار مي‌گرفت. با استثناهاي ناچيزي اركسترا تا دوران مسيحيت بدون تغيير ماند.
منشأ ساختن صحنه، يا اسكين احتمالاً به بعد از رواج اركسترا مي‌رسد از آنجا كه اسكين به معناي «كلبه» يا «چادر» است ساختمان صحنه احتمالاً ازساختمان رختكنهاي موقتي ناشي شده است و بعدها توسط نويسنده‌ي خلاقي جزء صحنه گرديده است.
تغيير اساسي در تئاتر ديونوسوس هنگامي رخ داد كه پريكلس بناي اُدئون (يا تالار موسيقي) را در سال 440 در جوار آن ساخت. در اين زمان به جاي ديوار منحني تراس در اركسترا
ديوار راستي
قرار داده شد در طرف داخل ديوار، رو به تماشاگران، ده شيار بر روي ديوار تعبيه شد. اكثر مورخان معتقدند تعبيه‌ي اين شيارها براي آن بود تا بتوان تيرهايي را كه اتاق صحنه بر آن سوار مي شد در آنها جاسازي كرد. علاوه بر آن، يك برآمدگي سنگي يا
تراس
از ديوار به طرف اركسترا كار گذاشتند كه كاربرد آن براي ما روشن نيست، اما مي توان حدس زد كه اين برآمدگي پايه اي بوده تا دستگاههاي متعلق به صحنه‌ي تئاتر را بر آن استوار كنند. اين بناهاي ناقص تنها مداركي هستند كه از ساختمان تئاتر در سده‌ي پنجم به دست آمده است.
وسايل مورد نياز در نمايشنامه‌هاي موجود بسيار ساده است: يك يا چند در كه به طرف محل بازي گشوده مي‌شد، و يك سطح ايوان مانند بر روي سقف، يا سكويي در طبقه‌ي دوم كه براي ظهور خدايان يا نمايش نقاط مرتفع مثل كوه به كار مي رفت.
آيا پس زمينه‌ي همه‌ي صحنه ‌هاي نمايش همان نماي خارجي سنتي ساختمان صحنه بوده يا دكورهاي ديگري نيز براي صحنه هاي مشخص تر ساخته مي‌شد؟
در پاسخ آنچه اهميت دارد آن است كه بين دكورسازي قبل و بعد از زماني كه ساختمان صحنه بوجود آمد تمايز قايل شويم، زيرا احتمالاً هنگامي كه اسكين پس زمينه‌ي صحنه‌ي نمايش شد وضع دكورسازي عوض شد.
معمولاً چنين فرض مي شود كه پس از 458 پيش از ميلاد، همه‌ي نمايشها، اسكين را به عنوان پس زمينه‌ي صحنه مورد استفاده قرار دادند. اسكين به سادگي مي تواند نيازهاي همه‌ي نمايشنامه‌هاي موجود را برآورد زيرا اكثر نمايشنامه‌ها در مقابل يك معبد، يك قصر، يا انواع ديگر بناها اتفاق مي‌افتند. اما اينجا سؤال ديگري پيش مي‌آيد كه
نمايشنامه‌هايي كه در مقابل غارها، يا در بيشه‌زارها يا در اردوگاههاي نظامي اتفاق مي‌افتند چگونه صحنه‌اي داشته اند؟
...