نام فایل : سینما 96 ص

فرمت : .doc

تعداد صفحه/اسلاید : 65

حجم : 37 مگابایت

"ساختارهاي فرآيند سينمايي
- Les Structres de L’experience filmique
" آشكارا روشهاي مرلوپونتي را در مورد سينما به كار مي‌گيرد- ديده مي‌شود. اما بي‌شك متنفذترين نظريه‌هاي پديده- شناسي در سينما به "هانري آژل"، "آمده آيفره
- Amédée Ayfre
" و "روژه مونيه
- Roger Munier
" تعلق دارد.
كارهاي اينان در بخش آخر كتاب به بررسي گذاشته شده است. تا حدي به دليل آنكه اينان هر يك به طريقي كوشش كرده‌اند تا آگاهانه نظريه‌هاي بازن را گسترش دهند، و بيشتر به دليل آنكه اين نظريه‌پردازان، شق‌هاي مرئي‌تري نسبت به متز و ميتري ارائه داده‌اند.
همچنانكه به دوران پس ساختارگرايي مي‌رسيم، مي‌بينيم كه متفكران در تمام زمينه‌ها درباره پيدايش رابطه‌اي پربارتر ميان ساختارگرايي علمي و بروني و پديده‌شناسي دروني و تشريحي صحبت مي‌كنند. اين رابطه در سينما تا حد فراواني، يادآور حالت پالايش يافته و متحول رابطه‌ي ميان نظريه‌هاي واقع‌گرايانه و شكل‌گرايانه است. از اينرو نمي‌توان پذيرفت كه صحنه نظريات سينمايي امروزه، اساساً متفاوت از صحنه نظريات سينمايي گذشته باشد. و نظير گذشته، وجود ديدگاههاي متعدد را مي‌توان نشانه‌ي سلامتي و نيروي نظريات سينمايي معاصر دانست.
يادداشت
راجرلين هارت
كارگردان فرانسوي ( - 1903) مستندساز، منتقد و نظريه‌پرداز سينمايي. اين كارگردان فيلم‌هاي مستند، با آنكه كمتر فيلم‌هاي طويل ساخته است، اما نفوذ فراواني بر كارگردانان نهضت سينمايي "موج نو"ي فرانسه داشته است.
بعضي فيلم‌هاي كوتاه: "مترو" (1934)، "كوت داوزور" (1948). فيلم‌هاي طويل: "تعطيلات آخر" (1947)، "دختري در كوهستان" (1964).
اتين سورسو
فيلسوف فرانسوي ( - 1892) يكي از بنيانگزاران علم جديد فيلمولوژي است و سردبيري مجله‌ي "لارودستيك" را به عهده دارد. از نظر او هر اثر هنري، دنياي خاصي است كه داراي ابعاد فضايي، زماني و دروني خاص خود است. از آثار او: "آينده زيبايي‌شناسي، (1929)، "هنرهاي تطبيقي" (1947).
آندرو ساريس
منتقد سينما، آمريكايي، منتقد مجله آمريكايي "ويلج ويس"، استاديار سينما در دانشگاه نيويورك، عضو هيئت مديره‌ي فستيوال نيويورك، سردبير نسخه انگليسي زبان "كايه دو سينما" (67- 1965)، همكاري با نشريه سينمايي "فيلم كالچر" (از 1955 به بعد)، مؤلف كتابهاي "فيلم‌هاي جوزف فن اشترن برگ"، "كارگردانان آمريكايي" وي براي نشريات متعددي مقاله نوشته است.
ادگار مورن
نويسنده، جامعه‌شناس و روزنامه‌نگار فرانسوي ( - 1921) سرپرست مركز تحقيقات علمي، منتقد سينما و مدير مجله "ارگومان"، از نوشته‌هاي وي: "انسان و مرگ"، "انتقاد از خود".
آثارش درباره سينما: "سينما يا انسان خيالپرداز" (1965)، "بازيگران" (1957).
ژان ميتري
ژان ميتري با دو رساله‌ي حجيم دوجلدي‌اش، "زيبائي‌شناسي و روانشناسي سينما" (65- 1963) پيشگام دوره كاملاً نويني از نظريات سينمايي است. نكته جالب اينست كه نظريات معاصر سينمايي بايد با ميتري، معاصر و همكار چهره‌هايي مانند ژان اپستين، ابل گانس و ژان رنوار، آغاز شود. اولين كتاب ميتري، بررسي هنر "اميل يانينگز" بود كه آن زمان (1928) اواسط كار هنري‌اش بود. ميتري در دوران طلايي سينماي صامت زيسته است، همان دوراني كه سخت مورد توجه آرنهايم، بالاش و بي‌شمار نظريه‌پردازان ديگر بود. اما ذهن نقاد ميتري بر جذبه‌ي درهم شكننده‌ي درد فراق
...