نام فایل : شعر فارسي

فرمت : .doc

تعداد صفحه/اسلاید : 13

حجم : 5 مگابایت

شعر فارسي
در پايان عهد صفوي در اصفهان اندك اندك ناخشنودي ناقدان

سخن و صاحبان ذوق و هنر از روشي كه در شعر پارسي پديد آمده و مقبول گويندگان ايران

و هندوستان شده بود، آشكار گشت و بر اثر اين ناخشنودي فكر تازه‏يي به ميان آمد و آن

رها كردن شيوه جديد شعر يعني شيوه‏يي شد كه به سبك هندي شهرت دارد. اين دسته معتقد بودند كه شيوه شاعراني از قبيل كليم كاشاني

و صائب تبريزي و وحيد قزويني و نظاير آنان خلاف فصاحت و دور از اصول بلاغتي است كه

در زبان فارسي وجود دارد و بايد آنرا ترك گفت و به شيوه‏يي كه همواره مقبول سخن

شناسان و ناقدان و گويندگان و نويسندگان استاد بوده است بازگشت. از كسانيكه در اين

فكر پيشقدم شمرده مي‏شوند و سخن آنان به ما رسيده است ولي محمد خان مسرور اصفهاني(مقتول به سال 1168) عم آذر بيگدلي و مي‏رسد علي مشتاق اصفهاني (متوفي به سال 1192)استاد آذر بيگدلي و ميرزا نصير اصفهاني (متوفي به سال 1192) صاحب مثنوي معروف «پير

و جوان» و سيد احمد هاتف اصفهاني (متوفي به سال 1198) داراي ديوان قصائد و غزليات و

ترجيع‏بند مشهور و لطفعلي بيك آذر بيگدلي (متوفي به سال 1195) صاحب مثنوي خسرو و

...